Karıncaların gözlerden uzakta yaşamı

Gözlerden uzakta yaşamlarını sürdüren ve en çalışkan böceklerden olan karıncalar, Van'da gün batımı saatlerinde oluşan kızıllıkla çiçekli bitkilerin üzerinde güzel görüntüler oluşturdu.Bu güzel görüntülere, edebiyatımızın ünlü şairlerinin hayvan sevgisi üzerine yazdığı şiirleriyle birlikte eşlik ediyoruz. Kuşlar, Cahit Sıtkı Tarancı Kuşlar gelir konar pencereme; Penceremden kuşlar uçar gider, Bu kanat sesleri, bu hengame, Kah müjde olur kah kara haber Tüylerinin renginden bilirim Hangi kuş hangi iklimden gelir; Aşkımı kuşlara sor sevgilim; Öleceğim günü kuşlar bilir. Zerrişte, Tevfik Fikret 'Yaz aşkına dair,' dediniz… İşte: çocukken Gayet afacan bir kedi sevdim ki elimden Bir dakka bırakmazdım; uyurken kucağımda Ruhumdaki şefkat Hep üstüne titrer; gece bazan yatağımda Birlikte uyurduk. Bırakıp mektebe gitsem Kalbimdeki özlem Mutlak beni dikkatsiz eder, 'hey koca sersem!' İhtarı tokatlarla gürülderdi başımda. Ben körkütük âşık, Her kahra tahammülle severdim… O yaşımda Sevmekteki etken ve teselliyi bilirdim. Herkes gibi, hatta Bazan da sebepsiz yere ağlar, üzülürdüm. Zerrişte, bu ismiydi onun, sanki haberli Uğrun kederimden Yaltaklanır, atlar, sürünür, okşatır, okşar Sırf alsın için gönlümü bir çare bulurdu Lakin üzerimden Bir kez dağılıp gitti mi hüznüm, kurulurdu: 'Sayemde bu neşen' demek ister gibi mağrur; Mağrur ve küçümser, Başlardı vefasızlığa; ben bağlı ve güçsüz, Her isteği, her hazzı ve her keyfine uymuş, Bazan şaşaraktan, Bazan kızaraktan; yine güçsüz, yine kanmış; En şüpheli bir meylini görsem inanırdım; Biçareliğimden; Hep tırmalanır, tırmalanır, tırmalanırdım! Serçe, Melih Cevdet Anday Çamaşır asılı ipte Duran küçük serçem Bana acıyarak mı bakıyorsun? Halbuki ben güneşin Ve ilk beyaz yaprakların altında Senin uçuşunu seyredeceğim Üç Tenha Köpek, Attila İlhan üç sonbahar sürgünü üç tenha köpek kaç nefes daha noksan sabahtan sabaha kaç karış daha yorgun her akşam üstü çoktan yıkılırdık öfke ayakta tutmasa en çetrefil yanımızla böyle direnmesek bir ben bir yağmur hazırlığı bir de sabiha bulutlara havlayan üç tenha köpek Saka Kuşu, Orhan Veli Kanık Güzel kız, sen küçüklüğümde; Bahçemizdeki erik ağacının En yüksek dalına kurduğum Öksenin üstünde dolaşan Saka kuşu kadar Sevimli değilsin Sayıklama, Necip Fazıl Kısakürek Kedim, ayak ucuma büzülmüş, uyumakta; İplik iplik sarıyor sükûtu bir yumakta, Hırıl hırıl, Hırıl hırıl… Bir göz gibi süzüyor beni camlardan gece, Dönüyor etrafımda bir sürü kambur cüce, Fırıl fırıl, Fırıl fırıl… Söndürün lâmbaları, uzaklara gideyim; Nurdan bir şehir gibi ruhumu seyredeyim, Pırıl pırıl, Pırıl pırıl… Sussun, sussun, uzakta ölümüme ağlayan; Gencim, ölmem, arzular kanımda bir çağlayan, Şırıl şırıl, Şırıl şırıl… Ne olurdu, bir kadın, elleri avucumda, Bahsetse yaşamanın tadından başucumda, Mırıl mırıl, Mırıl mırıl… Hayat Böyle Zaten, Orhan Veli Kanık Bir evin bir köpeği vardı; Kıvır kıvırdı, adı Çinçon'du, öldü. Bir de kedisi vardi: Maviş, Kayboldu. Evin kızı gelin oldu, Küçük bey sınıfı geçti. Daha böyle acı, tatlı Neler oldu bir yıl içinde! Oldu ya, olanların hepsi böyle.. Hayat böyle zaten!.. Kedili Gece, Oktay Rifat Horozcu Gece onikide bahçeye çıktım Kedi de arkamdan bahçeye çıktı Deniz çarşaf gibiydi anlatılmaz Yıldızlar kedinin gözleri gibi Karadut oracıkta duruyordu Gölgesiz, ürkek, hemen oracıkta Kedi üstünden bana bakıyordu Sizleri düşündüm Acımsı, buruk Kuşlar öttü Vapurlar düdük çaldı Yoksa bana mı öyle geldi? Sonbahar Geliyor, Cahit Külebi Sonbahar geliyor serçe Yuvanı ne yapacaksın? Ayva çiçek açmadan önce. Meyvelerin içi geçecek Rüzgâr başka çeşit esecek Yağmurlarla ıslanacaksın. Halbuki ne kadar sıcaksın Serçe Kuşu, Necati Cumalı Bu sabah bahçede karşıma Küçük bir serçe kuşu geldi; Havuzun taşına kondu, Bir içti, bir doğruldu, Nasıl da korkuyordu. Sen hiç korkma serçe kuşu, Suyunu rahat rahat iç, Sıhhat afiyetle uç, İnsanoğlu çeşit çeşit Beş parmağın beşi bir mi? Karınca, Bedri Rahmi Eyüboğlu ulan karınca 46'ncı kata nasıl çıktın merdivenle mi asansöre mi bindin? ulan insan kendini beğenmiş şaşkın demek senin yaptığını yapabildiğime şaştın bahse girer misin her işte karıncadan üstün olduğuna? insan oğlu güldü sonra 46'ncı katın pencerelerinden birini açtılar ikisi birden atladılar insancık torba kağıdı gibi patlayıverdi kaldırımda kan revan karıncaya gelince acelesi yoktu o daha 42'nci katın önündeydi. Sivaslı Karınca, Fazıl Hüsnü Dağlarca Koca Kızılırmak köpüre köpüre Akıyordu, Bir telgraf direği dibinde, Zamanlar kadar telaşsız ve köpüksüz, Yürüyordu, Sivaslı bir karınca. Karşı kıyıdan parlak, Kişniyordu, Atlar doru doru, Atların şarkısından ayrılmış, Yürüyordu, Atların mesafesini anlamaz. Sesi, adımlarının sesi, memnun ve bahtiyar, Duyuluyordu, Kahraman. Bir açlığın ayaklarınca aziz, Yürüyordu Yeryüzünden. Rahat gidişinden belli, Biliyordu, Dağı, suyu, otları, lezzetle. Başka karıncalardan kopmuş, Yürüyordu, Başka karıncalara. Gayretle, çalışmakla, yorulmazlıkla, Benziyordu, Afrika'dakine, Çin'dekine, Paris'tekine, Kara toprağın alnı üstünde, kara, Yürüyordu, Alın yazısından daha hür. Yoktu fikirlerden, davalardan haberi, Yürümüyordu, Rüyası hiç. Buğday tanesi üzre, Yürüyordu, Sivaslı bir karınca. Diyalog, Özdemir Asaf Bir gün, bir evde, bir kedi Vardı. O gün, bir evde, o kedi Benden sıcaklığını esirgemedi. O gün, o evdeki o kedi Beni bana götürdü getirdi. Ona şarkılarımı söyledim; Uyudu, bakıyordum, benimleydi. Bir ikilem oldu beklenmedik; Geçmiş günlerin yumaklarını didikledi. Var mıydı, yok, var gibi Kucağımdaydı kedi. Gözlerindeydi gözlerim, Gözleri gözlerimdeydi. Ellerimi tırmalıyordu elleri… Ürperdim, birden içim titredi. Bir gün, bir evde, bir kedi Vardı. O gün, bir evde, o kedi Beni taa çocukluğumdan aldı O gün, o evdeki, o kedi, Bak-işte, neler olmuş der gibi, Getirdi beni gençliğime bıraktı. Anı bahçelerinde üşümek sıcaktı. Babamın öldüğünde aylardan Hazirandı, O elli dördündeydi, ben yedi. Bir ışık söndüğünde yol yandı. O kedi bunları nasıl da bildi. Bir gündü, bir evdi, o kedi Taş attı bütün kuyularıma. Durup-dururken dikenli uykularıma Ninniler söyledi. Bu bir öykü idi; Ben mi anlattım, o mu dinledi. Saklamalı mıydı, ya da söylemeli mi; Ne o ev vardı, ne o gün, ne de o kedi.