Renk, teknik ve dekorasyon tasarımlarıyla İslam uygarlığında seramik

İslam uygarlığındaki seramikçilik, yeni renk, teknik ve dekorasyon tasarımlarıyla dünyanın en iyileri arasındadır. Seramik, günlük yemek pişirme, aydınlatma ve çamaşır yıkama gibi aktivitelerin yanı sıra dekorasyon ve ticaret için de kullanılıyordu. Tıpkı günümüzdeki kullanıp attığımız kâğıt tabak ve bardaklar gibi, o zamanlarda da günlük işlerde kullanıp atılan seramikler vardı. 14'üncü yüzyılda yaşamış ola bir tarihçi, her günün sonunda kırılıp çöpe atılan seramiklerin değerinin bin dinar yaklaşık 4 buçuk kilo altın olduğunu hesaplamıştır. Müslümanlar, sırlarında kurşunu fazla kullanarak, sıvı geçirmez, daha pürüzsüz ve parlak çömlekler yapmışlardır. İslam uygarlığındaki çömlekçiler kurşun sırra kalay oksit ekleyerek, Çin'de yapılan saf beyaz porselen gibi, sır yapabileceklerini keşfetmişlerdi. Beyaz üzerine mavi süsleme üslubu, Abbasi seramikçilerin imzası haline gelmiştir. Irak'taki, Bağdat ve Samarra şehirleri, İslam uygarlığının belli başlı seramik merkezleri arasında yer almışlardır. Kobalt mavisi ile süslenmiş beyaz, iki renk şeritli ve üzerinde özel metalik bir parlaklık olan üç tür seramik çömlek yapmışlardır. Sekizinci yüzyıl Irak seramikçileri, kilden yapılmış objeleri değerli bir metalmiş gibi gösteren cila işlemini geliştirerek, seramikte devrim yaratmışlardır. İslam kanunu, altın veya gümüş kapların kullanımını yasakladığından, cilalama tekniği sayesinde, lüks ürünler İslam dinine uygun bir şekilde üretilebiliyordu. Aynı zamanda cila tekniği, camii ve sarayların dışını kaplayan dekoratif çinilerin daha parlak görünmesi için de kullanılırdı. Su taşıma yeme ve içme gibi günlük işlerde kullanılan ıssız kaplara, qâdûs denirdi. İznik, mavi-beyaz çinileri ile o zamanlardan günümüze kadar seramik endüstrinin başarılı bir merkezi olmuştur. İznik seramikleri, genellikle çiçek desenli, kobalt mavisi, turkuaz, yeşil renklerle boyanmış ve desenlerin dış hatları siyah ve domates kırmızısı ile vurgulanmış, tipik eserlerdir.