İslamcı şairlerin şiirlerindeki vatandan ayrı düşmüş kardeş coğrafyalar

I Güz suları bizim şehrin önünden akar Kış savunması Bizim şehir üs öbür şehirlere Dakka şimdi bir doğu kamerası Ölümü çeken * Geleceği parmakların bir bir gösterdi Yeşil bir harmani dizlerinde Çek denizi aradan And anıtları koy Eski çağ taşlarının üstüne Yeni çağ silahları üstüne * Eylem öğlesi Gül kurularını birbirine bağladık Ekmeğimize bulaşan çağın hakkını Kitabı açarak Yonttuk * Soluğunda gül kokusu Okunan ve bitmeyen bir sayfa Gibi Beni çeker bir girişime * Daha dinç ötede Gerçekte olduğundan daha parlak Yeresel Otuz üç katlı bir yapı gibi Damarlarımızda dolaşan kan gibi Hamid çizgisi II At ipi atladı Kitap soluyan atlar Çocuk atı çağırdı At çocuğu tanıdı * Denizi çek annemin başörtüsüyle ey sevgili At geçer o zaman denizi * Bilirsiniz ormanlarla sonsuz bir at gelir Görmüşsünüzdür çocukların rüyalarında da gelir Biner ona Sünnetçi * Cezayir'e atlarla gidilirdi Babam atla bağa gelirdi Yeni Ali Paris'i atla dolaşacak * İyi binen ata Bir solukta geçer Hazer'i Yavaş yavaş İngiliz Tuzağına düşer at süren yiğitlerin III Tûr Dağını yaşa Ki bilesin nerde Kudüs Ben Kudüs'ü kol saatı gibi taşıyorum * Ayarlanmadan Kudüs'e Boşuna vakit geçirirsin Buz tutar Gözün görmez olur * Gel Anne ol Çünkü anne Bir çocuktan bir Kudüs yapar * Adam baba olunca İçinde bir Kudüs canlanır * Yürü kardeşim Ayaklarına bir Kudüs gücü gelsin (Ocak 1972) Mescid-i Aksa'yı gördüm düşümde Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu Varıp eşiğine alnımı koydum Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu Gözlerim yollarda bekler dururum Nerde kardeşlerim diyordu bir ses İlk Kıblesi benim ulu Nebi'nin Unuttu mu bunu acaba herkes Burak dolanırdı yörelerimde Mi'raca yol veren hız üssü idim Bellidir kutsallığım şehir ismimden Her yana nur saçan bir kürsü idim Hani o günler ki binlerce mü'min Tek yürek halinde bana koşardı Hemşehrim nebi'ler yüzü hürmetine Cevaba erişen dualar vardı Şimdi kimsecikler varmaz yanıma Mü'minde yoksunum tek ve tenhayım Rüzgarlar silemez gözyaşlarımı Çöllerde kayıp bir yetim vâhayım Mescid-i Aksa'yı gördüm düşümde Götür müslümana selam diyordu Dayanamıyorum bu ayrılığa Kucaklasın beni İslâm diyordu Mezarışerif bir Afgan şehridir el atılmaz Bir nur çadırı oturur ve aklın Eli yorgundur civarlarında Rus gözü kapanır açılmaz Silahlar geceden paslanır Mezarışerif mezarışerif Sesimizi bağışlarsan atlar senin olur Genç adamların ağızları dua kovanı Ve uzak kardeşlerin toztoprak yırtık ve sarhoş Bir önceki günlerden mezeler artmış sofralarda durur Elbiselerin beyaz gömleğin Mor ayakkabıların Biraz mahmurluğun katran ısılarından geçirilerek bedene bağlandığını düğmelerin kuşakların belkayışlarının bağcıkların yakaların Hınçla çeşitli hınçlarla çekiştirildiği Ve evet kalkılıp bakıldığı zaman Camilerin yıkık bir merdiven gibi ayaklara takıldığı O uzak karşelerin toztoprak yıkık ve sarhoş Çünkü bunlar sevdiğin bir canlanmış Beklediğin bir ilkbahar sancağı değil... Mezarışerif bir Afgan şehridir Düşman herşeye dokunur ona dokunamaz Türbenin yanından geçiyoruz elimiz eğik Bir an kırık bır bakış fazla bakılmaz gerçeğine Durup dokunuyoruz çinilerine. Hissimiz acı Hicret insanlarıyla bir odada oturduk Kardeşim Rasim ağlamayalım dedi Çünkü onlar daha kavi İşte heyecan dolu bir farsça Anlamalı uçaklar bombalar farkedilmez ağaçlar kuşlar Mücahit kaya toprak sarınmış Şimdi Rus başını zırhlısından çıkaracak Yürekli bir farsça tam alnından vuracak Bütün azalarını harbe çağır Sofran açılsın elin şehit ballarından alsın Saraylar damlar yeniden kurulsun Ağaçlar içinden akan nehre Dalçık günde bin kere ve gecelerde Omuzbaşlarını denetleyen defterlerden yalnız sağdaki kalsın Kalem yazsın yazsın Küheylan bir aşık ol Öyle yalvar ki ellerim zahmet balyalasın Kaslar şehit dalgaları ve haykıran kan Başlasın vuslat gününü toprağa Başlasın hatırlatmaya denize kumsalını Şimdi üzgünüz arkadaş Yolumuza çıkmayın üzgünüz... Orda şehitler Afgan Derler ki gel iman armağanıyla boyan Kan sancağı Cennet sedirlerinin basamağı Yanlarında savaş atlarının cezbesi Her biri islâm ocaklarının gözbebeği Fidan gibi Demir yapılı çocuklar şehit fideliği Serinliği koşuyor nehirlerinin cennet Bildikleri yalnız emret! emret! Bir dalga ki okyanus yavrusu bir dalga bedir'den besli mübarek kalblerinde fatma ve meral isimleri bir uçlarından yaktılar mı kağıt gibi tanklar elbet şehitler kırmızı ışıklar çelik ışıklar bu renkler bu renkler kaslar kayalara çalınmış gibi dil uçlarında ünlü ruhlar analar dualar dualar bir gül açtı şöyle bir gül açtı: besmele baskın emri rehber'in emrinde bu kalkış gece akınına yatsı geliyor aralarına menekşe soluklarıyla önlerinde diz kırıyor gece yıldızlar üstlerinde bakışlar kırpışırlar dikkat içinde bir omuzun delinmiş heryana hâlâ dağlar düşüyor gözkapakların gittikçe ağır damarlarında sanki bir fil kalabalığı yaran sıcak ve buğulu ateşleriyle alıyor gövdeni içine başında bir mücahit dost nöbette sanki dünya sanki kainat tehlikede orda şehitler Afgan aşk adı cennet sedirlerinin basamağı yalnız bir çığlığım ben harabe evlerin kaybolmuş anılarında genç kızların giyemedikleri gelinliklerinde bombaların paramparça ettiği bebeklerin bomboş kalan beşiklerinde yalnız bir çığlığım ben ben yalnız bir çığlığım göğümüzü terk eden kuşların kırık kanatlarında Bağdat'ın ölüm sinmiş sokaklarında kurban bıçakları gibi keskin acıda yalnız bir çığlığım ben Ve Kudüs şehri. Artık yer şehri, toprak şehri. Bakır yaprakların, çelik göğdelerin, acımasız yüreklerin Demir köklerin, tunçtan ve uranyumdan dalların. Kurşundan çiçeklerin şehri. Gülle kusuyor ana rahmi Bomba parçalıyor beynini bebeğin Tanklar saldırıyor evlere bir anda ev yok tank var Uçak var gök yok utanç var Ve kime karşı bütün bunlar Masum müslümanlara karşı Binlerce yıl oturdukları yurtta kalmak isteyenlere karşı Ve kim tarafından bütün bunlar Romanın, Babilin, Asurun ve Firavunların Ve nice milletlerin zulmünü görenler tarafından Zalime olan öcünü mazlûmdan almak Zalim olmak ve en zalim olmak Ve artık ne İbrahim ne Yakup ve ne Musa var Tersinden okunan Tevrat hükümleri Karaya boyanmış mezmurlar Ve Kudüs şehri. İçiyle ve ruhuyla suskun Göklere kaçmış hayaliyle Bir pervane gibi ışığa uçmuş gönlüyle Bir başka âleme göçmüş hakikati Tanrı katına varmış İki elini kavuşturup divana durmuş Hüküm istemiş Bir şair olmak istedim İslam hartasında Baltalarını Ortak çarşılara götürüp pazarlayan Şu gonca Daha dün yepyeni değil miydi Nasıl eskimiş ağzı Ya şu köpüklü dualar Eyvahımı nasıl unuttum Bunca imdat) (bir tek sonbahar Bir oyun bulmalı Yepyeni kelimeler Haydi mesafeleri topla Yak ateşi orta yere Ve gece boyu bir tek uzun şiirli cümle Derken telefonun Gözyaşların Yoldan gelip geçenler Çocuk sesli kaldırım Seslenip ağlaman Bir salkım üzüm dudakların Bir seninle Birkaç basit anı Kalabalıkta küçük adımların içinde Söylentiler içimizle dolu Şöyle olmuş: Ben sen demişim Sense sen Çöl çöl olmuş kalbimiz bir hal olmuş bize Şam nerede bu akşam bir hal olmuş bize Yağmalanmış kalbimin ülkesi Kudüs Filistin ve Endülüs bir hal olmuş bize Buhara nerede ey baharı unutmuş kalbim Şam nerede bu akşam bir hal olmuş bize Sürülmüş sahipleri canım İstanbul'un Tükenmiş gurbetlerde bir hal olmuş bize Kurumuş ta içerden İstanbul çeşmeleri Kalmamış bir damla su bir hal olmuş bize Bizlere sunulmuş gerçi şarabı kevser Nerdedir içenleri bir hal olmuş bize Sen niçin susmaktasın ey şiiri şairin Bu zulüm boğmuş bizi bir hal olmuş bize Önümüzde uçuşan sayfaları tarihin Savrulmuş dört bir yana bir hal olmuş bize Geride paramparça bir şiir coğrafyası yıkılmış viran olmuş bir hal olmuş bize Çıkmaz olmuş nerdedir kahraman dergilerin Kahraman sayfaları bir hal olmuş bize Öpsek yeridir hüzünlü gözlerinden Narin minarelerin bir hal olmuş bize Kan gölleri içinde şimdi Filistin gülleri Kapanmış Kudüs yolları bir hal olmuş bize Derin uykular tutmuş bizi ey Dağlar gürleyin bir hal olmuş bize Ey bizi bekleyip bekleyip hüzünlenen çağ Bir hal olmuş bize bir hal olmuş bize

İslamcı şairlerin şiirlerindeki vatandan ayrı düşmüş kardeş coğrafyalar

NURİ PAKDİL, ANNELER VE KUDÜSLER