Rasim Özdenören'in Ansızın Yola Çıkmak kitabından alıntılar

'Hangi maske hangi yüzü saklıyordu acaba? Ya da hangi yüz hangi maskeyi?' 'Uçmak istemiyordu, buna rağmen uçup duruyordu, kendi kanatlarıyla, elbette, başkasının kanadını istemedi hiç bir zaman, kendi kanadı yeterdi ona.' 'Ona göre herkes kendi içindeydi: kendinin neresinde olduğu belli olmayan bir kendisiydi. Acaba o, kendinin içinde mi duruyordu, yoksa dışında mı?' Rasim Özdenören'den yazarlara tavsiyeler 'Herkesin Batı'ya gitmeye heveslendiği bir sırada, o, tersine Doğu'ya yürümek istiyordu. Nedenini kendi kendine sorup duruyordu. Acaba oralarda bir yerlerde mi yakalanacaktı özgürlük?' 'Ve bir şeyleri karıştırıyorum: şimdi hangimiz ben'iz, sen mi, ben mi? Hangimiz hangimizde yitmişiz?' Rasim Özdenören'den insanlığa dair 70 alıntı 'Ben ölümüm, hem sinsi sinsi gelirim, hem de açık açık. Sinsiliğim aşikârlığımın içinde gizli durur, aşikârlığımsa sinsiliktir. Demek istiyorum ki, bana nasıl yaklaşacağını bilmiyorsan bunu hiç deneme. Bakarsın, çünkü, sana ölüm olarak bile yaklaşabilirim. Korkutmak için söylemiyorum, doğru olduğu için söylüyorum.' 'Odasına geldiğinde masaya yöneldi. Açık baraktığı kitap öylece duruyordu. Kitabın arkasındaki kağıt da: 'Kaçmakta olduğunuz ölüm, işte böyle gelir.' Kendi el yazısıyla, kitaptan kopyaladığı cümleydi.' Rasim Özdenören'in kaleminden 20 alıntı ile 'Kafa Karıştıran Kelimeler' '…Derken kalabalığın arasında bir piton göründü. Sürünerek ona doğru geliyordu. Pitonun ağzına şeytan saklanmıştı. Pitonun dişlerinin arasından şeytanın sırıtışı seçilebiliyordu. Bu da mı bir maskeydi? Cennete giren şeytanın maskesi miydi yılan? Yoksa şeytan mı yılana maske olmuştu? Yılanın çatal dilini bileğine dolandırdı, çekti, ama kopartamadı onu. Yılanın yüzünde değişiklik olmadı, cam gözleriyle, cam gözlerini kırpıştırmadan bakıyordu. Bileğini kuvvetle silkti ve: 'Sen o yılansın!' dedi. Sonra dilini bıraktı. Yılanın yüzünde değişiklik olmadı. Yılanın kulağı yoktu. Söyleneni işitmemişti. Kalabalığın arasından tıslayarak akıp gitti.' 'Kendi kendimden kaçıp kaçamayacağımı denemek istiyorum. Bunun için geziyorum.' 'Aslında yol diye düşündüğü şeyin hiç de önceden tasarlanmış bir yol olmadığını ayrımsamıştı. Ama mesafeleri kat ettikçe yolunun bir tekkeye çıkması gerekiyormuş duygusuna kapılıyordu.' 'Yollara düşüyor böylece. Bulamamanın umutsuzluğu büyüdükçe araması çoğalarak.' Rasim Özdenören'in Yeniden İnanmak kitabından 30 alıntı ' (Evi mi? Ne evi? Pansiyon dense daha doğru. üst katta, yani terasta, ama bina eski yapı olduğu için bağımsız değildi: alt kattaki bir kiracı ile daha alt katta -zeminde- oturan ev sahiplerinin (ev sahiplerinin) merdivenlerini kullanarak çıkıyordu yukarı. bu yüzden ev sahipleriyle(ev sahipleriyle) yaptıkları sözleşme gereğince evine kadın olsun, erkek olsun hiçbir biçimde konuk kabul etmiyordu. arka sokaktaydı ev, ana caddeye birkaç yüz metre uzaklıkta, tıkış tıkış bina doluydu oralar. evlerin balkonları mutfakları banyoları yatak odaları nerdeyse birbirinin içindeydi gene de düzenli komşuluk ilişkileri kurulamamıştı. çoğunca birbirlerini bile tanımazlardı. zorunlu karşılaşmalarda sözsüz bir gülümseme selamlaşma yerine geçerdi…' 'Bir çantaya tıkıştırdığı birkaç parça çamaşır, bir pantolon, bir mont ve birkaç parça kitaptan oluşan kitaplığı… dünyalık olarak servetinin tümü buydu.' 'Benim bilebildiğim tek şey aramaktır, nerede arayacağımı bilmiyorum, ama aramadan durmanın saçma olacağını düşünüyorum, sonunda bir avuntuyla oyalanmış bile olsam..' '… O sıralarda ben kendim miyim, değil miyim, sorusunu tartışıyordu kafasında. Diyordu ki, ben kendimsem, benim benden ayrılmam, benim benden kaçmam mümkün olmamalı: ama ben kendim değilsem, ben kendimden kaçıp kurtulabilirim.. Evden çıkartılma olayı bunu deneme fırsatını verecekti ona. İnsan kendisini tanrısı olabilir miydi? Böyle bir fikir mümkün müydü? Böyle bir şey mümkünse, büyüklerden birinin değindiği gibi O'nun özdeşi olmak ve ona ayna olmak da mümkün olurdu. Ama bu mümkün müydü? O, hem kendisi olup, hem de kendine ayna olabilir miydi? Eğer kendinden kaçabilirse, kendine ayna olmayı da başarabilirdi. Öyleyse yola koyulmalıydı. …' '… 'Kaçmakta olduğunuz ölüm, işte böyle gelir.' Kendi el yazısıyla, kitaptan kopyaladığı cümleydi. Ve gün boyunca bu cümle ona hatırlatılıp durmuştu. Demek, sevgili bazen ölüme dönüşüyor, ölüm de sevgiliye, diye düşündü. Niye olmasındı? Elbisesini değiştirdi. Aslında, kendisine eski erkeklerin giydiği entarilerden yaptırmak istiyordu, daha rahat olur ve nefs, o zaman kendi üstüne yüklenmez.. kendinden kurtulmadıkça O'na yönelinmez, demişlerdi: bunu da unutmayacak! Masadan ders tesbihini (tespihini) aldı. Kıbleye döndü, diz çöktü, gözlerini yumdu. Şimdi, sevgilisi, efendisi ve ölüm hatun karşısındaydılar. Đçini derince çekti, soluğunu dışarıya verirken, tek ve uzun bir nefes halinde: 'Estağfurullaaaahh…' diye fısıldadı. Titredi, kendinden geçti.' 'Daha sırası var buranın! Sen yaz! İşlediklerini yaz! Ya bu mağaradan geçip serin yerlere ulaşacaksın ya da buraya dü-şe-cek-sin!' '… Akşam geç vakitler odasına çekiliyordu. Odası bir tabuttu: ahşap bir tavan arası, kışın soğuk olurdu. Şimdi kış mıydı, mevsimlerden neydi? Bunu bilen var mıydı? Kim bilebilirdi? Tavan arasına yerleştiğinde ilkin her şey yerli yerindeydi, ta hasta oluncaya değin, sonra birden herşeyin (her şeyin) yeri karıştı…' 'Sen şimdi bir ölüsün, ama bir ölü, ölü olduğunun bilincinde bulunmadıkça onun ölü olmasının bir değeri yoktur.' 'Sûrun korkuveren sesinin içinden yükselen o insanca dille konuşan sesi de duydu. Mülk kimin, diye ortaya atılan soruyu.. onun cevabını.. vahit ve kahhar olan Allah.. mülk de onun.. sûr da..' Rasim Özdenören, 1940 yılında Kahramanmaraş'ta doğdu. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ni ve İstanbul Üniversitesi Gazetecilik Enstitüsü'nü bitirdi. Fikir ve sanat dünyamızın önde gelen kalemleri arasında yer alan Özdenören'in hayatı, sanatı ve eserleri; lisans ve yüksek lisans tezlerine konu oldu. Sezai Karakoç ile Nuri Pakdil kitaplarında eserlerine geniş yer verdi. Necip Tosun, Türk Öykücülüğünde Rasim Özdenören kitabını yazdı. Biyografisi belli başlı kaynak eserlerde yer aldı. Öyküleri birçok antolojide yayımlandı. Edebiyat dergisi ile Mavera dergisi kurucuları arasında yer aldı. Rasim Özdenören'i öyküleriyle tanıdık. İlk öyküsü 'Akarsu' Varlık dergisinin Ocak 1957 sayısında yer aldı. George Orwell'ın ünlü The Animal Farm (Hayvan Çiftliği) onun ilk göz ağrısı çevirilerindendir. Rasim Özdenören, öykülerinde bizim insanımızı ve onun iç dünyasını dile getirir. İki asırdır aslından uzaklaştırılan, bunalmış, tedirgin ve kültürel erozyona uğratılmış insanımızın toplumsal değişme ve çözülmesini, bunların sebep ve sonuçlarını ele alır. Onun öykülerindeki bu çileli insanlar bütün olumsuzluklara rağmen, tevekküllü kişilerdir. Kitabı incelemek ve satın almak için tıklayın.