Paulo Coelho'nun sorgulayıcı bakışı: Veronika Ölmek İstiyor

◼ İlk aşklar belki hiç unutulmaz, ama mutlaka sona erer. Paulo Coelho ◼ İnsan hiçbir şeye alışmamalı... Paulo Coelho ◼ Düşünmekten vazgeçmeliydi. Yoksa delirecekti. Paulo Coelho ◼ Kendi dünyasında yaşayan herkes delidir. Paulo Coelho ◼ Olan her şey ruhumda oluyor. Paulo Coelho ◼ Ah, bu dünyanın acıları hiçbir şeye benzemez, hem en anlaşılır. Paulo Coelho ◼ Belki de onun dünyasında mevsim yazdı, bedeni onu bekleyen kişinin tutkusuyla ısınmıştı. Paulo Coelho ◼ Diplomasi, karşındakini beklemede tutma sanatıdır. Paulo Coelho ◼ İnsanlar farklı olmaktan neden bu kadar korkarlar? Paulo Coelho ◼ Çünkü niyetle hareket arasında her zaman bir kopukluk vardır. Paulo Coelho ◼ Çünkü her şey her gün aynıydı. Böylece ölmeye karar vermişti. Paulo Coelho ◼ 'Geçecek,' dedi kendi kendine. 'Dün geçti ya.' Paulo Coelho ◼ İnsanların mutluluk olasılığı ne kadar yükselirse, mutsuzlukları da o kadar artıyor demek. Paulo Coelho ◼ Hepimiz şu ya da bu biçimde deliyiz zaten. Paulo Coelho ◼ Dünyada bazı şeyler var ki, nereden ve nasıl bakarsak bakalım herkes için geçerlidir. Örnekse, aşk. Paulo Coelho ◼ Yaşamı boyunca pek çok şeyi sonuna dek götürdüğü doğruydu, ama hep önemsiz şeylerdi bunlar... Paulo Coelho ◼ Bu dünyadan ayrılırken neye bakmak istediğimi kavradım: Senin yüzüne Paulo Coelho ◼ Hiçbir şey öğrenemedin mi daha, ölüm kapındayken bile? Paulo Coelho ◼ Bilmiyorum. Kalbimle ilgili bir şey herhalde. Paulo Coelho ◼ Her yeni gün bir mucizedir. Paulo Coelho ◼ İçindeki sen, başkalarının biçimlendirmediği sen. Paulo Coelho ◼ Beni istemeyenlerin arasında duramazdım. Paulo Coelho ◼ Oysa siz farklı olmayı delilik sayıyorsunuz. Paulo Coelho ◼ Sevgi, akıldan üstündür. Paulo Coelho ◼ Yaşamı boyunca pek çok kez fark etmişti Veronika, tanıdığı bir sürü insan başkalarının başına gelen korkunç olaylardan sanki gerçekten üzgünmüş ve yardım etmek istiyorlarmış gibi söz ederlerdi, ama işin gerçeği, başkalarının acılarından zevk aldıklarıydı; çünkü böylece kendilerinin mutlu ve şanslı olduklarına inanabiliyorlardı. Paulo Coelho