Modern dünyanın masal anlatıcısı Italo Calvino'dan 30 alıntı

Hangi liman büyük bir kütüphaneden daha güvenli bir biçimde açar sana kollarını? Hala okuyabileceğim kitapların var olduğunu bilmek hoşuma gidiyor. O anda, evrenin kusursuz düzeni içinde bir gedik, onarılması olanaksız bir çatlak açıldığını hissettim. Öyle günler var ki, gördüğüm her şey bana onlarca anlam yüklüymüş gibi geliyor. Onsuz yapamayacağınız bir şeyi bir kenara bırakmayı bir kere başardığında, bir başka şey olmadan da yapabildiğini, sonra bir başka şeyden de sıyrılabildiğini göreceksin. Kimse neyin gerçek neyin düzmece olduğundan haberdar değil. Her şeyin sırrı belki de hangi sözcüklerin söyleneceğini, hangi jestlerin yapılacağını, bunların sırasını ve ritmini bilebilmek. Burası ölü bir dilin, ölü bir yazının ölü bir bölümü. Zamanın akışının tersine yüzmek istiyorum derken söylemek istediğim buydu: Bazı olayların sonuçlarını silmek ve en başa dönmek. Dünya öylesine karmaşık, dolaşık ve fazlasıyla yüklü ki, biraz aydınlık bakabilmek için seyreltmek gerekiyor, seyreltmek. Doğru yolu bulmak için kaybolmak gerekir.... Labirent, içine giren kaybolsun ve dolaşsın diye yapılır. Etrafında ne kadar karanlık var bunu bilmek istiyorsan, gözlerini kısıp uzak, zayıf ışıklara bakmalısın. 'Hep başın arkaya dönük mü ilerlersin sen?' ya da 'Gördüğün şey hep geride kalan mıdır?' ya da daha doğrusu 'Yalnız geçmişe mi senin yolculuğun?' Yaşadığımız dünyaya biçimini veren arzulardır. Gerçek olamayacak kadar gerçeğe benzer kentler bulurum sonra. Bir kentte hayran kaldığın şey onun yedi ya da yetmiş yedi harikası değil, senin ona sorduğun bir soruya verdiği yanıttır.' 'Ya da onun sana sorduğu ve ille de yanıtlamanı beklediği sorudur Ancak hiçbir değerli taşın telafi edemeyeceği mutsuzluk artığını anlarsan elmasın sonuçta kaç kırata ulaşması gerektiğini hesaplayabilirsin, yoksa hesapların daha baştan yanlış olacaktır Dikkat çekecek biri değilim, adsız bir varlığım... Yitirilmiş bir geçmişin anısı, kavuşmayı arzuladığımız bir geleceğin güvencesini oluşturur Yazabileceğim tek gerçeklik yaşadığım âna ait olandır. Çünkü yazmak daha sonra her zaman bulunacak biçimde bir şeyi saklamak demektir. Artık içimde yalnızca çılgınca bir bitirme, nokta koyma ve hesabı kapatma isteği var. İnsan var gücüyle kendi olmaya çalışmazsa, aşk da olmaz. İnsan, sevginin ulaştığı yere kadar gider, bizim koyduklarımızın dışında sınırları yoktur. Ruh, tek biçimli her şeyden usanır, kusursuz mutluluktan da. Kitap bir alan; okur içine girmeli, dolanmalı, belki kendini kaybetmeli, ama belli bir noktada bir çıkış hatta birçok çıkış bulmalı. Kitap, dışarı çıkabilmek için bir yola koyulma olanağı. Yolculuk yapa yapa farklılıkların kaybolduğunu fark ediyor insan: her kent bütün öteki kentlere benziyor sonuçta, biçim, düzen ve uzaklıkları değiş tokuş ediyor aralarında yerler, 'biçim'siz, ince bir toz bulutu kaplıyor kıtaları. Dünyanın sonu geldiği duygusunu veren kitaptır; dünyanın, dünyada var olan her şeyin sonu olduğu duygusunu veren, dünyada var olan tek şeyin, dünyanın sonu olduğunu söyleyen kitaptır. Kitap, yazılmamış dünyanın yazılmış karşı tarafı olmalı; konusu yazılmadan olmayan, olamayacak şey olmalı, ama noksanlığı içerisindeki boşluğu zar zor hissedilmeli. Dünya parçalanıyor ve beni kendi çözülmesinin içine çekmeye çalışıyor. Italo Calvino, 15 Ekim 1923'te Küba'nın Santiago de las Vegas kentinde doğdu. Genç yaşta Küba'dan İtalya'ya göç eden Calvino, İtalyan kültürünün en önemli adlarından biri oldu. İlk yapıtlarından başlayarak İtalya'nın en önemli yazarları arasına giren Calvino, İtalya'da birçok edebiyat ödülü kazanmış ve 1960 yılında yayınlanan I nostri antenati(Atalarımız) adlı kitabında yer alan fantastik öyküleriyle uluslararası bir ün kazandı. 1950'lerde fantezi ve alegoriye yönelen Calvino, yazdığı üç anlatıyla dünya çapında adını duyurdu: İkiye Bölünen Vikont, Ağaca Tüneyen Baron ve Varolmayan Şövalye. Calvino'nun, bilinç akışı yöntemiyle yazdığı ve evrenle insanların yaratılışını konu alan Kozmokomik Öyküler'den Marco Polo-Kubilay Han ilişkisi çerçevesinde bellek, yaşam, ölüm gibi temaları büyük bir incelik ve şiirsellikle işlediği Görünmez Kentler'e; yazma ve okuma etkinliğini, okurun anlatı sanatıyla karmaşık ilişkisini ele aldığı Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu'dan, İtalyan masallarını derlediği ve kendisi açısından bir tür anlatıda ekonomiklik alıştırması olan Fiabe Italiane'ye (İtalyan Masalları) birçok yapıtı içeren yazarlık yaşamının son ürünü Amerika Dersleri'dir. Calvino, 19 Eylül 1985'te, geçirdiği beyin kanaması sonucu Siena'da öldü.