Emile Zola'dan 33 alıntı

Mumu söndür, düşüncelerimin rengini görmeye ihtiyacım yok. Çünkü insan kötülük yapmıyorsa, fırsat çıkmadığındandır. Kitap okumak önünde daha önce bilmediği hayali ufuklar açtı; daha önce yalnızca kanıyla, teniyle sevmiş, şimdiyse beyniyle sevmeye başlamıştı. İnsanlık yalanı ve adaletsizliği kılıçla değil, kitapla yenecektir. Hiçbir şey bitmedi, her şeyin başlaması için biraz mutluluk gerek. Ben aptal gibi hayaller kuruyor, herkesin mutlu olduğu bir dünyayı görür gibi oluyordum. Sözün kısası, bulutların arasındaydım! Ve sonra insan tekrar çamurun içine düşünce beli kırılıyor... İnsan haklı oldu mu, yüreğine kuvvet geliyor, bileği kolay kolay bükülmüyor, öyle değil mi ha? İnsan güçlü olmadığı zaman akıllı olmak zorundadır. Gerçek uygun adım ilerliyor ve hiçbir şey durduramayacak. Ümit gidince yaşamak zevki de gider. Dünyada biricik acı sevildiğini sanmamaktır. Gerçeği susturup yeraltına gömseniz bile büyüyecektir. Yalnız olmak daha iyidir anlaşmazlığa düşecek kimsen olmaz böylece. Ben sözcükleri hiç sevmem. İnsan birini sevdi mi yapabileceği en iyi şey onu göstermektir. Güzelliği anlamak için bir kere bakmak yeter ama bir karara varmak için çok düşünmek gerekir. İnsanoğlu yeryüzünde hak ve adaleti gerçekleştiremeyecekse, toptan yok olsun çok daha iyiydi! İnsan her yaşta ölür. Kendinize özgü malınız mülkünüz olduğu ve kentsoylulara duyduğunuz kin yalnızca onların yerine geçip kentsoylu olabilme hırsından geldiği sürece, mutluluğa layık değilsiniz. Zaten, size bir parça zahmet karşılığında her şeyin yoluna gireceğini söyleyecek bir kurnaz hep vardır. O kadar yalnızız ki, birbirimizin kolları arasında ölsek bile kimsenin ruhu duymaz. Tüm baskılara tüm aldatmacalara tüm saptırmalara karşın, dürüst insanlar tükenmez. Niçin bazıları yoksulluk, ötekileri refah içinde? Niçin bazıları, hiçbir zaman kurtulmak ümidi olmaksızın, diğerlerinin esareti altında? Sen haklıydın, bu dünyada sevinçten, iyi yüreklilikten daha önemli bir şey yok. Talihin önünüze çıkardığı serveti yoksullara geri verecek yürek yok sizde. Hiçbir süs ve makyaj bir kadını, annelik sevgisi kadar güzelleştiremez. Hayallerini öldürmüştü bu da bir nevi ölüm sayılırdı. Çalışan ve kazanan bir insan, esir olmaz. Çalışmayan ve kazanmayan bir insan ise, başkalarının sırtından geçinen ve onların haklarını çalan bir hırsızdır. Bu yalnızlık ve hayal yokuşunun insanı nereye götüreceği bilinmez. Gerçek iç açıcı olmadığı zaman, hoş şeyler kurmak yasak değil ya! Dünyayı bir günde yıkıp yeni baştan yapamazsınız. Bir günde her şeyi değiştireceklerini söyleyenler ya şarlatan ya da alçaktırlar. Ah, şu hayalperestlik! Bizi dipsiz uçurumlara götüren hep o! Kardeşlik bağı olan iyilik, mutluluğun tek mimarı şefkat, dünyayı kurtarıp yeniden kuracak olan aşk! Niteliğim ile üstün gelemezsem niceliğimle üstesinden gelirim. Dünya edebiyatının önemli yazarlarından biri olan Emile Zola, 2 Nisan 1840 yılında Paris'te doğdu. Yoksul bir ailenin çocuğu olan Zola, Venedik göçmeni olan babasını küçük yaşlarda kaybetti. College Bourbon'da eğitim alan yazar, öğrencilik çağlarından itibaren edebiyata ilgi duymaya başladı. Zola, Dumas gibi birçok önemli yazarın, bulabildiği tüm kitaplarını okudu. Eğitimi bittikten sonra, Paris Saint Louis'de eğitimine devam etmek için imtihana girdi fakat burada okuyamadı. Eğitimine devam edemeyeceğini karar verdi ve iş yaşamına başlamaya karar verdi. 2 yıl işsiz kaldı. Emile Zola, 2 senenin sonunda bir yayınevinde memur olarak çalışmaya başladı. 1866 senesinde hayatını yazarlığa adadı ve tam zamanlı yazarlık yapmaya karar verdi. Yazarın ilk romanı 1865 yılında yayınlandı. Popülerliği Therese Raquin romanı ile yakaladı. Fransız- Alman savaşı sırasında Fransa hükumeti ve ordusunun izlediği politikaları 1892 yılında Çöküş romanı ile eleştirdi. Bu kitabı yayınlandıktan sonra bir gün odasında şömineden çıkan zehirli gaz yüzünden zehirlenerek hayatını kaybetti. Bazı kesimler Emile Zola'nın suikasta kurban gittiğini düşünmüşlerdi. Emile Zola'nın cenaze törenine elli bin kişi katıldı.