Doğanın satırlara çizilmiş resminden alıntılar

'Doğa size danışmaz; beğenmediğiniz, şahsi istekleriniz ona vız gelir. Tabiatı olduğu gibi, bütün sonuçlarıyla kabul etmek zorundasınız.' 'Şiir ve şair ölmeyecektir. Çünkü insan ölmeyecektir. Çünkü hakikat ölmeyecektir. Çünkü şiir hakikatin, yüzülebilecek bir derisi değil, çıkarıldığında, insan hakikatinin hayattan yoksun kalacağı kalbidir. Şiir, hakikatin, doğa ve tarih içinde atan nabzı, çarpan yüreğidir. Uygarlık yaşadıkça şiir de yaşayacaktır. Her dağdan bir pınar ansızın fışkırır. Bu diriliş pınarıdır ve şiir pınarıdır.' 'Şimdi bu baktığın, gördüğün benim, Aliyim, yarın bir iş yaparım ki senin de, benim de aklımızın köşeciğinden geçmemiş ola. Onun için tevekkül ol, daha çok arama, üstüne varma. İnsanoğlunu anlamak o kadar kolay değil. Kuşlar da, böcekler de göründükleri gibi değiller. Bu dünyada her canlının bir huyu vardır, insanın da yüz bin huyu vardır. Bak Ağam, dünyada bir insanı, karımı, kardeşlerimi, kızımı oğlumu, anamı babamı tanıdım dersen yalandır.' 'Meltem mi ki bu esen, renk mi ki, şarkı mı ki? Şu dağdan aşağı ak bir bulut salkımı ki İçime bir buruksu sarhoşluk akıtmada. Düşler mi ki şu burcu burcu kokan havada, Renk mi ki üzerimden akaduran bu nehir? Kork! Bahar seni bir al güle döndürebilir Bir daha göstermemek üzere gökyüzünü. Ah, bu gökyüzünden bir gün ayrılmanın hüznü.' 'Doğa bana karşı, derdi Glenn benimle aynı tarz görüşü paylaşarak, ki ben bu cümleyi de durmadan söylüyorum, diye düşündüm. Bizim varoluşumuz durmadan doğaya karşı olmaktan oluşuyor, dedi Glenn, doğayla çatışmaktan oluşuyor, vazgeçinceye kadar, çünkü doğa bizden daha güçlü, onu kendimizin için bir sanat ürününe çevirdik kendimizi beğenmişliğimizle. İnsan değiliz biz, sanat ürünüyüz, piyano çalan bir sanat ürünüdür, iğrenç bir sanat ürünü, dedi sonunda. Biz hiç durmadan doğadan kaçmak isteyen kişileriz, ama doğal olarak da başaramıyoruz, dedi, diye düşündüm, yarı yolda kalıyoruz.' 'Doğa insan olmadan da yaşar; ama insan doğa yok olduktan sonra yaşayamaz.' 'Unutamayacağım bir doğa olayıydı yüzün istasyonda Milena: bulutlardan değil, kendiliğinden gölgelenen bir güneştin sanki.' '...doğa temelli vermez ,ödünç verir her zaman 'Aşkın sana doğa gereğince verildiğini sanma... Sen hayvan değilsin. 'Şu doğa büyücüsü olamaz işler gerçekleştirmiştir. Şu parmak kadar parmak kadar, burada çocukların ağlarına düşmemiş kuşlar, kim bilir buradan nereye kadar, dağlar, bozkırlar, denizler, çöller aşarak nereye kadar uçarlar, nereye yuva yapıp nereye yumurtlarlar? Doğanın gerçekleştirdiği büyüye delicesine şaşırmak gerek. Gökyüzüne saçtığı, inip çıkan, çavan parlak renk parçacıklarına, ışılayan, binlerce renk karmaşasında, kaynaşmasında balkıyan...' 'Günün tükendiği bu saatlerde 'İnsanlar çürümeyecekler mi? Eylül'de, sanki bahara hasret çeken üzgün bir tazelik, sanki üzerine çöken kışa, kendini mahvetmek isteyen sonbahara rağmen devam etmek, yine bahar olmak mücadelesi vardır; fakat bunun muhtaç olduğu şeylerden mahrumdur ve kendisinde de dayanma gücü kalmamıştır, tabiat da bunu anlamış gibi acı bir düşünceyle üstüne çöken ıssızlığın, matemin altında dayanabilirse dayansın kışın galip geleceği, artık her şeyin, her ümidin bittiğini buna tahammül lâzım geldiğini anlamaktan doğan bir takatsizlikle ağlar… Ne renk, ne de güzel koku… İşte yapraklar ölüyor… Rüzgâr insafsız, yağmur inatçı, her şey çürüyor, ah! Her şey çürüyor!' 'Beni uykudan uyandırır uyandırmaz 'İşte bir eklem yeri daha 'Giderim ben yol sıra yavlak uzanmış bir ağaç

Doğanın satırlara çizilmiş resminden alıntılar

Yeraltından Notlar- Dostoyevski