Ahmed Arif'in Leyla'ya yazdığı mektuplardan alıntılar

'Seni tanımak, seni bir kerecik bile görmek, milyarla yıl yaşamaktan daha dolu, daha hazlı ve daha değerlidir.' 'İnadın bitince yazıver... 'Tamamla beni. Şiirimde olsun tamamla.'' 'Senden sonra yahut seninle daha bir şair oldum.' '40 yıl cevap almasan benden, gene yaz.' 'Merhaba canım. Belki de kırgınlığım kendime. 'Canım Benim, 'Sana doymak, korkunç ahmaklık olur. Hadi gel…' 'Nasıl da yaşatırsın. Kaç bin kere söyleyeyim, öyle yaşatan, öyle sevdirensin ki… Seni tanımak, seni bir kerecik bile görmek, milyarla yıl yaşamaktan daha dolu, daha hazlı ve daha değerlidir.' 'Kendine iyi bak. Bir daha hiçbir ana doğurmaz seni. Bir daha hiçbir cihan bulamaz seni. Tekrar öperim. İmza: Senin.' 'Ve hiçbir kahraman, hiçbir aziz, hiçbir hergele, sana azâp veremez! Azâbı, sen kendin icat ediyorsun. Beni de böyle berbat ediyorsun.' 'Sen beni affet canım. Üzdüysem, sıktıysam gene, divâneliğime, tutkunluğuma ver. Ve dağılma, sıkılma, çözülme sakın. Üşüme! Mutlak iyidir, güzeldir önümüz. Hasretler canım. Öperim. Yaz, yaz, yaz işte! Beklerem.' 'Sana yakın, sana lâyık ve hele hele 'senin' olmayı düşünebilmek bile bir cesarettir. Yürek ister. (…) İnsan'dan mahrum bir cehennem karanlığında, nasıl da bulduk birbirimizi…' 'Elim erse, ayağım tutsa, seni bütün cihanın görebileceği bir kuleye çıkarır ve bağırırdım: 'İşte, insan buna derler! Böyle olmağa çalışın!' İki milyar beş yüz milyon âdem evlâdının seni tanımalarını, öğrenmelerini istiyorum, anlıyor musun?' 'Şimdi burada güzel bir şafak. Gene uykusuz, mutsuz, tedirginim. Sana yazmak, yazmak, yazmak istiyorum… Seni bütün şafaklarda, evrenlerin o ıssız ihanet saatinde öperim. Ve sen geçersin içimden. Bitmek bilmezsin'. 'Bir daha dünyaya gelsem aynı hayatı, daha bir ustaca ve korkusuz yaşarım. Ama bu sefer seni tanımakta gecikmem! İlk işim o olur.' 'Ama senin mecburun olmak, beni hiç mi hiç küçültmüyor. Aksine yüceltiyorsun, insan ediyorsun, yaşatıyorsun…' 'Bin yıl, bahar içre ömrünü sürsün,