7 güzel adam 7 güzel şiir

Ankara'da 1 Temmuz 1940'ta dünyaya gelen Abdurrahman Cahit 'İn ilk şiir ve yazı denemeleri, yerel gazete ve dergilerde yayımlandı. Türk edebiyatının önemli isimlerinden Nuri Pakdil, Rasim Özdenören, Alaeddin Özdenören, Erdem Bayazıt ve Mehmet Akif İnan'la Maraş Lisesinde başlayan arkadaşlıkları, hayatlarının sonraki yıllarında 'Diriliş', 'Edebiyat' ve 'Mavera' dergilerinde sürdü. Yazar Zarifoğlu, 1960 yılında çıkışına ön ayak olduğu 'İnkılap' gazetesinde, haberlerin yanı sıra günlük yazılar yazdı ve sanat sayfası hazırladı. Usta şairin bu yazıları, 1980'de çıkan 'Yaşamak' kitabında topladığı günlüklerinin ilk örnekleri oldu. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Alman Dili ve Edebiyatı Bölümü'ne 1961'de giren Zarifoğlu, İstanbul'a geldikten sonra Necip Fazıl Kısakürek ve Sezai Karakoç'la uzun sürecek dostluklar kurdu. Zarifoğlu'nun şiirleri, mart 1966'da yeniden çıkmaya başlayan Sezai Karakoç'un 'Diriliş' dergisi, Cemal Süreya'nın 'Papirüs' dergisi, Memet Fuat'ın 'Yeni Dergi'si ile 'Türk Dili' ve 'Soyut' dergilerinde yayımlandı. Şiiri temelde 'İkinci Yeni'ye yakın duran ancak kendi yeniliğinin peşine düşen Zarifoğlu, alışılmadık söz dizimiyle, imge ve bütünlüğe verdiği önemle, Türk şiirine kendi orijinalliğini getirebilen şairlerden biri oldu. Edebiyat çevrelerinde ilgiyle karşılanan ilk kitabını kendi parasıyla çıkaran Zarifoğlu'nun kitabı yeterince dağıtılamadığı için büyük bir kısmı elinde kaldı. Zarifoğlu'nun Eylül 1973'te çıkan ikinci kitabı 'Yedi Güzel Adam' ise en bilinen eserleri arasına girdi. Sezai Karakoç, Nuri Pakdil, Mehmet Akif İnan, Rasim Özdenören, Erdem Bayazıt ve Alaeddin Özdenören ile güçlü bir bağı olan Zarifoğlu'nun 'Yedi Güzel Adam' şiirini kaleme almasının ardından bu isimler 'Yedi Güzel Adam' olarak anılmaya başladı. Yedi adam biri bir gün bir kan gördü gereğini belledi yari asla koynuna Ayırmaz kanı yanından Beyaz haberlerim var kardeşlerim Bir güzel ince gelin Kabartır göğsünü toz duman içinde gelinliği durur çıkartıp bıraktığı yerde İçerlerden bir taşlı tarladan Kaynayan nehrin gözünde unutmuş gelin alınlığını Avuçları sıcacık yumulu bedenine dayalı Kalın bilekli badem topuklu Seyirtir o ince gelin grevlilere şifalar götürmek için İkinci Yeni şiirinin uç beyi, yeni mistik şiirin kıyas kabul etmez şairi, düşünür, siyasetçi olan Sezai Karakoç resmi kayıtlara göre 22 Ocak 1933'de Diyarbakır'da doğdu. Oldukça parlak bir eğitim hayatı geçirdi, çeşitli dergilerde çalıştı, onlarca kitap yazdı, Türkiye'den ve dünyadan çeşitli sanat ödüllerine layık görüldü. 'Yıkılmış ve yeniden doğmaya çalışan bir toplumun, bir kültürün, yıkılmış ve yeniden yapılan bir şehrin ve savaşın; siyasi, sosyal, ekonomik yıkıntıları içinden doğrulmaya çalışan bir ailenin ferdi olarak Zülküf Dağı'nın eteğindeki o küçük kasabada dünyaya geldim. İşte bu dört yıkılmışlık içinde 1933 yılı baharında Diyarbakır'ın Ergani ilçesinde doğdum. Annemin deyişiyle Gülan ayında bir günde.'' Ahmet Sezai henüz 1-2 yaşlarındayken aile bakırdan bir kasabaya, Madene taşınır. Burada oturdukları ev yüksekçe bir tepededir ve çok ilginçtir ki kızlar arasında bu ev hakkında cin söylentileri dolaşmaktadır. Melekler bir demir parçasının üzerine oturmuşlar Her biri bir damla atıyor aşağıya İşte yağmur bunun için yağıyor Ben bunun için yağmuru seviyorum Yağmur bizim için yağıyor Ötesini Söylemeyeceğim Bir gün küçük Sezai evde tek başınayken yarı karanlıkta süslü elbiseler giyinmiş cinler görür veya gördüğünü sanır. Cin taifesi düğün yapmakta ve gelin götürmektedir. Bu olay Ahmet Sezai'yi oldukça etkiler. Bu olay bir anlamda hayatındaki mistisizmin ilk kesiti, ilk görüntüsüdür. İslam medeniyetinin yeniden dirilişi için aydınların bir araya gelmesi gerektiğini ifade eder. Birlik idealinin önemine dikkat çeker. Durmadan birleşme, durmadan yakınlaşma, durmadan kaynaşma. Afrika'nın bir ucundan, Filipin Adaları'na kadar kesiksiz uzayan bir diriliş. Birlik Çağrısı Ey Azerbaycanlılar, Türkistanlılar, Kafkaslılar, Nijeryalılar, Mısırlılar, Suriyeliler, Bağdatlılar, Amerika'daki Müslüman zenciler, Bosnalılar, Malezyalılar ve daha nice ülkelerde bulunan ve her biri kendi içinde suni ayrılıklarla birbirinin boğazına sarılsın diye kışkırtıcılığın her türlüsüyle karşı karşıya gelen can kardeşlerim! Her türlü doktrin, her türlü baskı, her türlü savaşla kendi öz gerçeğine dönmekten alıkonan gök medeniyetinin çocukları. Ne zaman birbirimizi anlayacak, birbirimize yaklaşacak ve aynı ilhamın bahar sıcaklığındaki doğurucu soluğunu omzumuzda duyacağız? Mona Roza, siyah güller, ak güller Geyvenin gülleri ve beyaz yatak Kanadi kirik kus merhamet ister Ah, senin yüzünden kana batacak Mona Roza siyah güller, ak güller Ulur aya karsi kirli çakallar Ürkek ürkek bakar tavsanlar daga Mona Roza, bugün bende bir hal var Yagmur igri igri düser topraga Ulur aya karsi kirli çakallar Açma pencereni perdeleri çek Mona Roza seni görmemeliyim Bir bakisin ölmem için yetecek Anla Mona Roza, ben bir deliyim Acma pencereni perdeleri çek.. Şiir anlayışını öncelikle 'Büyük Doğu' ve Sezai Karakoç'la biçimlendiren, Müslümanların emperyalizme başkaldırışını yansıtan şiirleri büyük ilgi gören yazar ve şair Erdem Bayazıt 18 Aralık 1939'da dünyaya geldi. Henüz lise yıllarında arkadaşları Cahit Zarifoğlu, Nuri Pakdil, Rasim ve Alaeddin Özdenören'in çıkardığı 'Hamle' dergisini birkaç sayı çıkaran Erdem Bayazıt, yine Pakdil'in yayına hazırladığı mahalli 'Hizmet' gazetesinde sanat ve edebiyat sayfası hazırladı. Ak Radyo'da 'Şiir, Yalnızca Şiir' adlı bir program hazırlayıp sundu. Şiirleri hakkında 'barbar güçlerin, teknolojinin yıktığı, Tanrı'dan kopardığı insanın mânevî kurtuluşunu arayan'; 'çağı, makine uygarlığını ve değerlerini yargılayan'; 'Müslümanların emperyalizme başkaldırısını yansıtan' gibi değerlendirmeler yapıldı. Şiirlerinde bütün kabarmalar, fırtınalar, boğuşmalar Allah'ı anışta, kalbin ritminin evrendeki büyük ritimle buluşmasında anlamını bulur ve yatışır. Dışa doğru atılma ve yükselme arzuları içe doğru bir derinleşmeye evrilir. Şiir bir çeşit duaya dönüşür: 'Birden her yerde her şeyde içimizde kımıldayan Yürek vuruşlarıyla beliren zikir Yeri ve göğü ve damarları dolduran Ondan başka her şey yok olan yalan olan rahman ve rahim olan.' Şairin, Müslümanların emperyalizme başkaldırışını yansıtan şiirleri büyük ilgi görürken, Bayazıt, şiirde tarihi bir boyutun, fizik ötesine bir açılımın ve günlük hayatın yansımalarının görülmesi gerektiğini savundu. … Güneşin Mızrakların ucuna takılıp kaldığı bir vakitte Diriliş erlerinin yüreklerinden yayılan Bir depremle sarsılıyordu arz. Gerilmişti altımızda atlarımız Fırlayıp kopacakmış gibi baldırlarından kasları Ve tarıyordu bir projektör gibi bakışları üç kıtayı Yeni bir vakte eriyordu yürekler Yayılıyordu o muştu O coşku O haber. … 'Okul yaptıramadım ama 50 yıllık yaşamımda okullarda okutulacak kitaplar yazdım.' 1940'ta Maraş'ta doğan Rasim Özdenören hukuk fakültesini kazandıktan sonra , gazetecilik bölümünü tamamladı. 1984 yılında ''Denize Açılan Kapı'' adlı eseriyle yılında Türkiye Yazar Birliği Yılın Hikâyecisi Ödülü'nü kazandı. Türk öykücülüğünün köşe taşlarından olan Özdenören, Edebiyatımızın Yedi Güzel Adam'ından biridir. Yazdıkları Mavera, Diriliş ve Edebiyat dergilerinde yayınlandı.Rasim Özdenören'e göre edebiyat sanatı 'İslam'ı anlatabilmemizin bir enstrümanıdır.' Rasim Özdenören, Cahit Zarifoğlu ile lise birinci sınıfta tanıştıklarını, edebiyata düşkün diğer arkadaşlarıyla birlikte 3 yıl birlikte okuduklarını, 1955 yılından vefatına kadar gece gündüz birlikte vakit geçirdiklerini vurguladı. 'Cahit'in hayatı da aslında bu dediğim anlamda biraz kapalı bir hayattı.' diyen Özdenören, 'Cahit o dönemde de içine kapalıydı. Kimseyle görüşmez gibi görünür, başı önünde gidip gelirdi. O haliyle, çevreyle çok irtibat kurmadığı için arkadaşlar ona 'Aristo' lakabını takmışlardı, 'Aristo' diye anılırdı. Cahit okumaya da çok fazla ilgi duymazmış gibi dururdu ama aslında okurdu tabi. Cahit'in şair olduğunu keşfedince kendisinin izniyle onun şiirlerini, kendi öykülerimi dergilere gönderdim ve yayınlatmaya gayret ettim.' açıklamasında bulundu. Yıldızların kaydığı yerdir de… Buzul çağından kalma virüslerle sanal virüslerin oynaştığı düzlemi biliyorsunuz. Köpük kabuklarının Ay parçasına dönüşmüş iç denizlerin İç denizlerde yitmiş olan yıldızların en mahrem yerindeki kara parçalarının Yağmur homurtularının Ve homurtulu yağmurun Buluştuğu bir yer vardır… Sevgililerin ruhu orada... Türk Edebiyatı'nın önde gelen hikâyecilerinden Rasim Özdenören'in ikizi olarak 20 Mayıs 1940'ta Kahramanmaraş'ta dünyaya gelen Alâeddin Özdenören, çağının tanığı olmayı seçen şairlerden biridir. Şiirin dili onu salt gözlemci olma konumundan çekip çıkartmıştır. Lise yıllarında ikiz kardeşi Rasim Özdenören, Cahit Zarifoğlu ve Erdem Bayazıt ile Maraş'ta çıkardıkları Hamle dergisi ile edebiyata başlayan Alâeddin Özdenören, daha sonraları Yeni İstiklal, Diriliş ve Edebiyat dergileri ile, 1976'da kurucuları arasında yer aldığı Mavera dergisinde yazmaya devam etti. Yavrum Yalnızlığı şu son kıyısını da atla Ve anla ki hayat En özgür biçimini sende denemiştir Onun içindir ki ölüm Denizin doğurduğu eşsiz dalga Sende dokumaktadır güzelliğini. Varsın açıklamasın kendini hiçbirşey Değil mi ki gökyüzü toprağı kucaklamaktadır Değil mi ki mavilikler yolmaktayım göğsünden Değil mi ki bileklerimize kaynayan çelik Bir nehir gibi akan şu bulvar Gövdemizi dolaşan güneş Her gece üstümüze devrilen yıldızlar Senin doğurganlığından birer parçadır Ve elbet senin için söylenmiş türküler vardır Uzak dağlarında ülkemin... Cumhuriyet dönemi Türk şairi, yazar ve araştırmacı Mehmet Akif İnan, 1940 yılında Şanlıurfa'da dünyaya geldi.İlk ve yazı şiirleri 1957'den itibaren mahalli gazetelerde çıktı. 1959'da Derya adlı bir gazete yayımladı. 1969 yılında Nuri Pakdil, Rasim Özdenören ve Erdem Bayazıt'la birlikte Edebiyat dergisinin, 1976'da Cahit Zarifoğlu, Rasim Özdenören, Erdem Bayazıt, Alaeddin Özdenören ve Ersin Gürdoğan grubu ile Mavera dergisinin kurucuları arasında yer aldı. 1998'de Divan ve halk şiiri geleneğinden yararlandığı şiirleriyle kendi kuşağının usta şairleri arasında gösterildi. Mescid-i Aksa'yı gördüm düşümde Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu Varıp eşiğine alnımı koydum Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu Gözlerim yollarda bekler dururum Nerde kardeşlerim diyordu bir ses İlk Kıblesi benim ulu Nebi'nin Unuttu mu bunu acaba herkes Burak dolanırdı yörelerimde Mi'raca yol veren hız üssü idim Bellidir kutsallığım şehir ismimden Her yana nur saçan bir kürsü idim Hani o günler ki binlerce mü'min Tek yürek halinde bana koşardı Hemşehrim nebi'ler yüzü hürmetine Cevaba erişen dualar vardı Şimdi kimsecikler varmaz yanıma Mü'minde yoksunum tek ve tenhayım Rüzgarlar silemez gözyaşlarımı Çöllerde kayıp bir yetim vâhayım Mescid-i Aksa'yı gördüm düşümde Götür müslümana selam diyordu Dayanamıyorum bu ayrılığa Kucaklasın beni İslâm diyordu... 1934 senesinde Kahramanmaraş'ta doğan, Nuri Pakdil, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ni bitirdi. Şiir ve deneme türündeki ilk çalışmalarını Maraş'ta Demokrasiye Hizmet gazetesinde yayımladı. Yedi Güzel Adam'ın ağabeylerinden biri olan Nuri Pakdil, fikir ve düşünceleri ile ışık tutan şairlerimizden biri. Türk edebiyatına adını altın harflerle yazdıran Pakdil, kendisini devrimci bir Müslüman olarak tanımlıyor. 'Kudüs şairi' olarak da tanınan Pakdil'in dizeleri ve şiirlerinde seçtiği kelimeler inanmış olduğu hedefe yönelmiş birer ok gibi uzanıyor ve adeta 'uyan' seslenişinde bulunuyor. Kudüs için hissettiği yürek sızısını, 'Yüreğimizin yarısı Mekke'dir, geri kalanı da Medine'dir. Üstünde bir tül gibi Kudüs vardır' diye ifade ediyor kendisi. En çok bilinen şiirlerinden birisi olan 'Anneler ve Kudüsler' şiirinde ise, şu mısralar dökülüyor kaleminden: 'Tûr Dağını yaşa Ki bilesin nerde Kudüs Ben Kudüs'ü kol saatı gibi taşıyorum * Ayarlanmadan Kudüs'e Boşuna vakit geçirirsin Buz tutar Gözün görmez olur * Gel Anne ol Çünkü anne Bir çocuktan bir Kudüs yapar * Adam baba olunca İçinde bir Kudüs canlanır * Yürü kardeşim Ayaklarına bir Kudüs gücü gelsin'

7 güzel adam 7 güzel şiir

CAHİT ZARİFOĞLU