Arama
Çehov'dan hayata dair gerçekçi 20 alıntı
Rus edebiyatının en iyi öykücülerinden olan Anton Pavloviç Çehov, 44 yıllık ömrüne onlarca hikâye ve tiyatro oyunu sığdırdı. Sadece bu eserleriyle kalmadı, okul inşa ettirdi, yoksullara yardım etti, köylülerin tedavisini üstlendi, gönüllü doktor olarak çalıştı. Bugün, öykünün büyük ustası Anton Çehov'un 159'uncu doğum yıldönümü… Çehov'u hayata dair gerçekçi alıntıları eşliğinde anıyoruz.
"Her şeyden önce hayatın prizmadan geçirilmesi gerekir. Yani, daha açık söyleyeyim, ışığın yedi ana renge ayrıldığı gibi hayatın da en basit elemanlara bölünmesi, her birinin ayrı ayrı incelenmesi gerekir."
Anton Pavloviç Çehov kimdir?
Anton Pavloviç Çehov, Rus oyun ve kısa öykü yazarıdır. Kısa öykü alanında tarihteki en büyük yazarları arasında sayılmaktadır. Oyun yazarı olarak kariyerinde dört klasik eser üretmiş ve en iyi kısa öyküleri, yazarlar ve eleştirmenler tarafından olumlu eleştiriler almıştır.
Çehov'un 1892'de ünlü öyküsü "6. Koğuş", Pensée Russe dergisinde yayımlanır. Kolera salgını olan bölgelerde doktor olarak etkin bir rol oynar. Souvorin'in Temps Nouveau gazetesinde yazılar yayımlamaktan vazgeçer. Merkez Rusya'da, Serpukhov yakınlarında satın aldığı malikâneye taşınır. Buraya Melikhovo adını verir. Çehov'un yaşamında yeni bir dönem başlar. 1895'te Martı adlı ünlü oyununun ilk versiyonunu yazar. Yasnaya Poliana'ya gider ve orada Tolstoy'la tanışır. Sakhalin Adası'nı yayımlar. 1897'de 21 Mart'ta hastalığı ağırlaşır. Bir kliniğe yatar, Tolstoy ziyaretine gelir. "Köylüler" adlı uzun öyküsü yayımlanır. Eylül ayında yeniden yurtdışına çıkar, Paris'e ve Nice'e giderek Dreyfus olayını takip eder. 1904'te Vişne Bahçesi 17 Ocak'ta Moskova'da sahnelenir. Mayıs ayında Çehov'un sağlığı iyiden iyiye bozulur. Eşiyle birlikte Almanya'ya giderler. 2 Temmuz'da Badenweiler'de ölür ve 9 Temmuz'da Moskova'da gömülür. Cenazeye katılanlar arasında annesi de vardır.
"Öyle sanıyorum ki düşünen insanlar her alanda duyarlı, sinirli oluyorlar. Belki de böylesi kaçınılmaz."
"Mutluluk saydığımız şeylerin, sıradan isteklerimizin peşinde koşarken yaşam bize neler kaybettirmiyordu ki."
"Gözlerime bakıp da yapılan sahte bir gülücük yerine yüzüme karşı gösterilen gerçek bir nefreti tercih ederim."
