Osmanlı İmparatorluğu'nda Avcı Mehmed olarak tarihe geçen IV. Mehmed, Viyana kuşatması bozgunu yıllarında 1687'de Edirne'ye gelen ordu tarafından tahttan indirilmiş ve kardeşi II. Süleyman padişah olmuştu. Ancak yeni padişahın sessiz bir darbeyle tahta geçirilmesi İstanbul'da çıkacak kargaşanın da habercisiydi.
İSTANBUL'DA TERÖR
Sadrazam Siyavuş Paşa, kısa sürede maaşlarını verip, askerleri dağıtmak gayretindeydi. Fakat gerekli parayı toplayamadığı için asker şehre girdi. Başıbozuk asker, daha şehre girdiği ilk günden itibaren sokaklarda terör estirmeye başladı. Dükkânlar ve evler soyuluyor, esnaftan zorla para toplanıyor, vermeyenler ise feci bir şekilde dövülüyordu. Bu günlerde başkente, Batı cephesinden de ardı ardına kötü haberler gelmekteydi. Yeniçeri ve sipahi zorbaları istedikleri makamlara kendi adamlarını tayin ettirmeye de başladılar. Artık sözlerinin üstüne söz söyleyecek bir güç kalmamıştı. İstedikleri kişilerin malına el koymak, istediklerini katletmek artık onlar için bir hiç mesabesinde idi. Asilerin bu serkeşlikleri ve itaatsizlikleri yeniçeri ileri gelenlerini bile çileden çıkardı ve durumu sadrazama arz ettiler. Siyavuş Paşa da aynı fikirdeydi. Bu hem yeniçeri ağası hem de Siyavuş Paşa için sonun başlangıcıydı. Asiler daha önce davranarak yeniçeri ağasını ve sadrazamı katlettiler.
ZORBALARIN SONU
Önlerindeki önemli engelleri silah zoruyla ortadan kaldıran zorbalar, artık İstanbul'da her istediklerini yapmaya başladılar. Bir seyyidin dükkânından arzu ettikleri malları kendi istedikleri fiyata almak için ısrar edince dükkân sahibinin direnişi ile karşılaştılar. Bunun üzerine zorbalar, dükkân sahibini feci bir şekilde dövdüler. Bu hakareti şahsına ve seyyidliğine yediremeyen esnaf da eline geçirdiği çadır direğinin ucuna bir bez parçası bağlayarak, "Eşkıya zorbalarından sitem görüp, intikam almak isteyen Ümmed-i Muhammed'den olan sancak dibine gelsin" diye feryat etmeye başladı. Zaten aylardır zorba zulmü altında inleyen esnaf ve halk bu fırsatı ganimet bilip, seyyidin etrafında hızla toplanmaya başladılar. Kısa sürede binlerce insan seyyidin etrafında toplanarak, Topkapı Sarayı'nın Birinci Avlusu'na doldular. Kalabalık, seslerini padişaha duyurmak için hep bir ağızdan, "El aman padişahım, eşkıya elinden el aman! Bu vilayet gavur memleketi değildir. Ölümü ister olduk. Sancak-ı şerif'i ihsan buyurun! Eşkıyayı kıralım" diye bağırmaya başladı. II. Süleyman, bu gelişme üzerine hemen devlet adamlarını topladı ve toplantı sonunda zorbaların katlinin caiz, mallarının da helâl olduğu yönünde bir senet hazırlandı. Bu karar halka da ilân edildi. Bundan sonra şehir sokaklarında adeta zorba avı başladı. İstanbul'dan kaçamayanlar, birkaç gün içinde saklandıkları yerlerden çıkarılıp, Sultanahmet Meydanı'nda idam edildiler. Böylece aylardır İstanbul'a hâkim olan asayişsizlik halkın isyanı ile ortadan kaldırıldı.